به نام خالق لوح وقلم
ستاره بخت
میگن: هر کسی ستاره ای توی آسمان داره که فقط متعلق به خود اوست .
اما فکر کنم، من از آن دسته ای هستم که حتی یک ستاره هم توی آسمان برایش پیدا نمیشه .
دنیای عجیبیه!! بعضی ها چه سخت وارد زندگی ات میشوند، و چه راحت می روند. وچه راحت ستاره ی بخت از شانه هایت، به مانند ستاره ای دنباله دار پر می کشد. و چه بی سکوت در هم می شکنی. چندسال نگاهم را به دلی گره زده بودم که برایم در دلش جایی نبود و پشیمان از این همه صبری که به خرج دادم. حال، چگونه می توانم قلب ترک خورده خود را مرهم کنم؟ و این سرنوشت شومی است که تا ابد با من همر اه خواهدبود. قصه ی زندگی من، قصه ای تلخ است؛ که با هیچ قندی شیرین نمی شود. و کسی که قرار بود انیس و مونس تنهایی ام باشد، من را رها کرده و احساساتم را لگدمال کرد و رفت.
دلم را دیگر به کسی نمیسپارم، چون خیلی ها امانتدار خوبی نیستند...
وچه عشقی، بالاتر از عشق الهی، که تو چه بخواهی و نخواهی، تو را به خود فرا می خواند و این عشق پاک، مقدس است.
پس، دل را به او بسپار، که هیچکس، مانند او امانتدار نیست.
____________________________________________________________________
نویسنده: محمد پورعلی گنجی
