آخرین فرستاده
به نام خالق قلم
آخرین فرستاده
زندگی زنبورها یا مورچه‌ها با آن همه جمعیت و البته عدم آشفتگی، دنیای شگفت‌انگیزی است.
هیچ‌کدام به دنبال جایگاه دیگری نیستند و همه آن ها، بدون کم ترین ظلم و آسیب در حق یکدیگر، وظیفه اش را از روی «غریزه» انجام می‌دهند.
پس چرا انسان هرگاه به حال خود رها شود و هر چقدر قدرت و امکانات و علمش بیشتر می‌شود، ظلم و تبعیض و گرفتن آزادی زیر دستان، برایش آسان‌تر می‌گردد.
شاید وجود « اختیار» مسبب این همه آشفتگی است.
اما به راستی آن که خالق نظم کوچک ترین موجودات است، برای زندگی برترین آفریده‌اش راه حلی را تدبیر نکرده است؟!
شاید انسان‌هایی چون «نوح» آمدند تا مظهر حمایت از محرومین و پابرهنگان باشند؛
چون «ابراهیمی» آمد تا صبر و حلم را به جهانیان نشان دهد.
«موسی» آمد تا مردم بدانند ایستادن در برابر قوی‌ترین ظالمان هم امکان پذیر است.
«عیسی» آمد تا خدمت به مردم و اخلاق نیک دوباره متولد شود.
و اما«محمد» آخرین فرستاده‌ی آسمان،مجموعه‌ی تمام صفات پیامبران و انسان‌های بزرگ از ابتدای آفرینش، آمد تا ارواح و اجسام بشر را از ظلمت رها کند و به مقام حقیقی‌اش، که جانشین خدا در زمین شدن است، برساند.
_____________________________________________
نویسنده: خانم نادمی
